Van wc’s die kunnen doorspoelen naar wc’s die je zelf moet doorspoelen met een emmertje water, van straathonden naar straatezels, van supermarkten naar markten, van moderne kleding naar klederdracht. Jaja, Bolivia is net even anders dan Chili en Argentinië.
Kerst op Salar de Uyuni
De eerste stop in Bolivia was natuurlijk Salar de Uyuni. Onderweg naar Uyuni kon ik al even kennis maken met ‘het primitieve leven’. Zo was er in het hostel geen douche, geen warm water, geen wc papier en ga zo maar door 
. Maar de gastvrijheid, het gezelschap (en het was kerst) compenseerde het een beetje haha. Het was wel een beetje gek hoor om met kerst niet bij je familie te zijn. En er was ook geen bereik om even een berichtje te sturen. Maar het waren echt drie leuke dagen. Sowieso is de reis van San Pedro naar Uyuni adembenemend mooi. Je stopt bij verschillende meren met flamingo’s, omgevingen waar lama’s rondlopen en als laatste stop Salar de Uyuni!
Salar de Uyuni
Salar de Uyuni heeft een oppervlakte van maar liefst 10.582 km² en hiermee is het dus de grootste zoutvlakte van de wereld! Echt een must see tijdens een rondreis door Zuid-Amerika. Van tevoren had ik natuurlijk research gedaan en horrorverhalen gelezen over dronken bestuurders, auto’s die in the middle of nowhere kapot gaan etc. Maar dat is gelukkig allemaal niet gebeurd. In de ochtend waren we al heel vroeg op de zoutvlakte aangekomen om de zonsopgang te zien 🤩. Daarna heerlijk met z’n allen ontbeten en daarna kon de fotoshoot beginnen. Bierflesjes, hoeden, bekertjes, schoenen, alles werd tevoorschijn gehaald om leuke foto’s te maken. Jeetje, wat hebben we ons vermaakt! Na deze gave ervaring heb ik de nachtbus naar La Paz (hoofdstad) genomen.
Drukte in La Paz
Hallelujah, wat rijden hier veel auto’s. La Paz ligt in een soort van kuil dus veel straten lopen super steil naar boven (of naar beneden, ’t is maar hoe je het bekijkt..). Hier verbleef ik in The Adventure Brew Hostel. In La Paz is dus m’n telefoon gestolen ☹️.. ik liep uit een cafeetje de taxi in en tussen het moment dat ik het café uitloop en de taxi inspring is het gebeurd. Razend snel dus, ik heb dan ook niks gevoeld. Maar goed, ik ben weer bereikbaar. De eerste dagen in La Paz heb ik voornamelijk met mijn kamergenoten de stad ontdekt. Het verbaast me nog steeds dat je op reis echt zo snel vrienden maakt.
Spanning en sensatie
In La Paz heb ik de bekende ‘Death Road’ gefietst. Wat een belevenis! Eerst hijs je jezelf in een veel te groot pak, zet je je helm op en doe je je handschoenen aan. Daarna krijg je uitleg over de mountainbike en allemaal regeltjes over inhalen blabla. En dan is het zo ver.. het eerste gedeelte is gewoon over een geasfalteerde weg, maar daarna is het voor het echie . De ‘weg’ ligt vol met keien, hobbels, scherpe bochten en watervallen. Daarna ben ik nog van drie ziplines af geweest, helaaspindakaas geen foto van. Alleen dat we in ons mooie pakje klaar staan. Eerst was het een beetje spannend, maar daarna voel je je echt als een vogel zo vrij.
Het Titicacameer
Het Titicacameer ligt tussen Bolivia en Peru in. ‘Titi’ betekent Puma en ‘Caca’ betekent grijs. Copacabana moet het echt van de toeristen hebben.. Waar je ook loopt, om je heen hoor je continu mensen schreeuwen: ‘Isla del Sol’, ‘La Paz’, ‘Cusco’ en andere bestemmingen. Wat moeten die mensen keelpijn hebben ’s avonds 
. De eerste dag naar ‘Isla del Sol‘ geweest (ja, het schreeuwen heeft geholpen). Dit was ongeveer 2,5 uur varen. Eenmaal aangemeerd, moesten we nog ver lopen voordat we op het eiland aankwamen. #legday
De inca’s geloofden dat de zonnegod hier geboren was, vandaar de naam. Op het eiland wonen trouwens echt weinig mensen en er is ook niet zoveel te beleven. Ik zou het niet aanraden als je ooit naar Copacabana gaat. 😬
Pingback: De droogte in – GROOT(S) op reis
Pingback: Peru, ik wil terug! – GROOT(S) op reis